Home » Stepblog » Verslag Drielandentocht (130km) 6-7-2024

Stepblog

Verslag Drielandentocht (130km) 6-7-2024

door | jul 7, 2024 | Stepblog

Budel, 6-7-2024

Al vroeg uit de veren op weg van Vught naar Budel voor de start van de Drielandentocht op de step. Voor deze gelegenheid zijn Bram en Paul een keer niet in de clubkleding van Stepteam Brabantsbont, maar rijden we een keer in het nieuwe tenue wat we gaan gebruiken voor het WK 2024 in Pilzen, Tsjechië.

Bram en ik (Paul) zitten net in de auto, als een berichtje van de organisator Ad binnenkomt. Twee andere deelnemers moeten helaas wegen familie-omstandigheden afhaken, we zijn maar met drie personen. Het maakt niet uit, we gaan toch samen rijden en proberen om deze tocht als jaarlijkse toer in de stepagenda te krijgen. We zijn blij dat collega steppers ook iets organiseren in het zuiden van het land.

Na zo’n drie kwartier rijden arriveren we in de dorpsstraat in Budel waar Ad ons al opwacht. De buurt is kennelijk blij met zo’n mooie tocht want de gehele straat was versierd met vlaggetjes 😉 Na een foto van de start gaan we op weg om te proberen redelijk op tijd weer thuis te zijn.

De eerste kilometers rijden we in de richting van België, Hamont en Achel en vandaar zuidelijker richting Bocholt en Bree en nog zuidelijker via Elen naar Maaseik. Het waait al flink, maar gelukkig afwisselend zijwind en voor de wind. Vai Echt en Slek gaan we zuid-oostelijk in de richting van Koningsbosch (De Boesj) om daarna de grens over te steken naar Duitsland richting Bockel en Braunsrath. Er moest nog wat gekluund worden door iemands voortuin en de diepte in door een metersdiep gat voor vernieuwing riolering. Voordeel van deze wegafsluiting was wel dat er geen kip op de weg was de eerste paar kilometers.

We rijden nog steeds naar het oosten in Duitsland. Er zitten een paar mooie afdalinkjes bij waar we richting de 50km/u naar beneden snellen. Af en toe raast een auto langs ons heen, want ja, zoveel fietspaden hebben ze nog niet  bij de oosterburen. Het tempo was lekker stevig in de eerste uurtjes, gemiddeld rond de 21.7 km/u zag ik in Strava. Maar ja, we moeten ook weer een keer terug naar Nederland en Budel en dat tweede deel van 55-60 km is vrijwel helemaal tegen de wind in.

Toen we vertrokken was de wind nog redelijk, 3 tot 4, vlagen 5. Maar al rijdend begon het steeds harder te waaien en nam de wind toe tot 6-7 en stonden we af en toe bijna stil. Het werd ook steeds dreigender en donkerder, de eerste buien zaten er al aan te komen. Er was niet veel regen voorspeld, maar ons plan was om tijdens die bui ergen droog binnen te zitten voor een lunch. En dat was gelukt. Weer terug in Nederland reden we richting Montfort en vonden daar een leuke plek die open was (Fika Koffie bij Marijn) –  met een heerlijke lunch.

We hadden al 75 kilometers met stevig tempo achter de rug en er moest nog flink wat tegen de storm ingebeukt worden, dus de heerlijke lunch was erg welkom. De regen was maar minimaal en gelukkig al voorbij toen wij weer buiten kwamen.

Ad en Bram reden met de Garmin route steeds voorop en gaven mij grotendeels beschutting tegen de felle windvlagen en continue tegenwind. Het is op mijn oude stalen Kickbike Classic met hoger stuur  toch echt wat harder werken dan op de Kickbike Race Max van Ad en Bram. De stemming bleef ondanks het weer, opperbest en er was veel om uit te wisselen. Organisator Ad is samen met een paar vrienden al een tijdje bezig met diverse stepclinics, toertochten en opstarten van een Stepclub Budel/Limburg. Naast de Drielandentocht komt er nog een mooi stepevenement aan: De halve, hele en dubbele Heide-Stepmarathon. Ook dit wordt waarschijnlijk een jaarlijks terugkerend evenement.

Na een kilometer of vijftien na de lunch kreeg ik na weer een beklimming ineens kramp in de kuiten, het meeste in de rechterkuit. Gelukkig maakten we na een kwartiertje een korte stop boven op de brug over de Maas voor een mooie foto:

Een aardige passerende wandelaarster kwam precies op het juiste moment om ons vast te leggen.

De wind bleef ondertussen maar in kracht toenemen. Er kwam steeds meer rommel en takken op de wegen en de kramp van Paul werd maar niet minder. Zo werden we genoodzaakt om het tempo bij te stellen en het iets rustiger aan te gaan doen. Afijn, het werd gewoon tegen de wind in beuken van Wessem naar Ittervoort, langs Haler naar Stramproy en om Weert heen weer op weg naar Budel. Het laatste stuk door de Weerter en Budelbergen was gelukkig wat meer beschut en al aftellend stepten we de laatste kilometers weg.

Na aankomst hebben we heerlijk nog even uitgerust en genoten van Limburgse vlaai en een drankje. De ontvangst en gastvrijheid van de familie van Knippenberg-Soers was fantastisch (nogmaals hartelijk dank!) en de Drielandentoer staat met stip in onze agenda voor de komende jaren!

Paul Settels

Recente berichten

Categorieën